همه چز دررابطه با  تب خونریزی دهنده کریمه کنگو  Crimean-Congo Hemorrhagic Fever (CCHF)

تب خونریزی دهنده کریمه کنگو یک تب خونریزی دهنده ویروسی است که معمولاً توسط کنه های سخت منتقل می شود. همچنین می‌تواند از طریق تماس با بافت‌های حیوانی ویرامیک (بافت حیوانی که ویروس در آن وارد جریان خون شده) در حین و بلافاصله پس از ذبح حیوانات ایجاد شود. شیوع CCHF تهدیدی برای خدمات بهداشتی عمومی است زیرا ویروس می تواند منجر به اپیدمی شود، نسبت مرگ و میر بالایی دارد (10-40%)، به طور بالقوه منجر به شیوع بیماری در بیمارستان و مراکز بهداشتی می شود و پیشگیری و درمان آن دشوار است. CCHF در تمام آفریقا، بالکان، خاورمیانه و آسیا بومی است.

این بیماری برای اولین بار در سال 1944 در کریمه توصیف شد و نام تب خونریزی دهنده کریمه را بر آن گذاشتند. در سال 1969 مشخص شد که عامل بیماری زا عامل تب خونریزی دهنده کریمه همان عامل بیماری است که در سال 1956 در کنگو شناسایی شد. پیوند دو نام مکان نام این ویروس جدید را تشکیل داد.

علائم بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو :

پس از عفونت با گزش کنه، دوره کمون تب خونریزی دهنده کریمه کنگو (CCHF) معمولا یک تا سه روز و حداکثر نه روز است. پس از تماس با خون یا بافت های آلوده، دوره کمون معمولاً 5 تا 6 روز و حداکثر 13 روز است.
شروع علائم ناگهانی همراه با تب، درد عضلانی، سرگیجه، گردن درد، کمردرد، سردرد، چشم درد و فتوفوبیا (حساسیت به نور) است. ممکن است در اوایل حالت تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم و گلودرد، به دنبال آن نوسانات خلقی شدید و گیجی وجود داشته باشد. پس از دو تا چهار روز، بی‌قراری ممکن است با خواب‌آلودگی، افسردگی و بی‌حالی جایگزین شود و درد شکم ممکن است در ربع بالای سمت راست، با هپاتومگالی قابل تشخیص (بزرگ شدن کبد) موضعی شود.
سایر علائم بالینی عبارتند از تاکی کاردی (ضربان قلب سریع)، لنفادنوپاتی (بزرگ شدن غدد لنفاوی) و بثورات پتشیال (بثورات ناشی از خونریزی در پوست) در سطوح داخلی مخاطی، مانند دهان و گلو، و روی پوست. پتشی ممکن است جای خود را به بثورات بزرگتری به نام اکیموز و سایر پدیده های خونریزی دهنده بدهد. معمولاً شواهدی از هپاتیت وجود دارد و بیماران شدیداً بیمار ممکن است پس از روز پنجم بیماری دچار زوال سریع کلیه، نارسایی ناگهانی کبد یا نارسایی ریوی شوند.

درمان بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو :

مراقبت های حمایتی عمومی با درمان علائم، رویکرد اصلی برای مدیریت تب خونریزی دهنده کریمه کنگو (CCHF) در افراد است. داروی ضد ویروسی ریباویرین برای درمان عفونت CCHF با مزایای ظاهری استفاده شده است. به نظر می رسد هر دو فرمولاسیون خوراکی و داخل وریدی موثر باشند.

میزان مرگ و میر ناشی از CCHF تقریباً 30٪ است که مرگ در هفته دوم بیماری رخ می دهد. در بیمارانی که بهبود می یابند، بهبود عموماً از روز نهم یا دهم پس از شروع بیماری آغاز می شود.

انتقال بیماری تب خونریزی دهنده :

کنه های ایکسودیده (کنه های سخت)، به ویژه آنهایی که از جنس Hyalomma هستند، هم مخزن و هم ناقل ویروس CCHF هستند. حیوانات وحشی و اهلی متعددی مانند گاو، بز، گوسفند و خرگوش به عنوان میزبان تقویت کننده ویروس عمل می کنند. انتقال به انسان از طریق تماس با کنه های آلوده یا خون حیوانات صورت می گیرد. CCHF می تواند از طریق تماس با خون یا مایعات بدن عفونی از یک انسان آلوده به انسان دیگر منتقل شود. انتشار مستند CCHF همچنین به دلیل استریل کردن نامناسب تجهیزات پزشکی، استفاده مجدد از سوزن های تزریق و آلودگی تجهیزات پزشکی در بیمارستان ها رخ داده است.

پیشگیری از بیمارری CCHF :

پیشگیری یا کنترل عفونت CCHF در حیوانات و کنه ها دشوار است زیرا چرخه کنه-حیوان-کنه معمولاً بدون توجه می رود و عفونت در حیوانات اهلی معمولاً آشکار نیست. علاوه بر این، ناقل های کنه متعدد و گسترده هستند، بنابراین کنترل کنه با کنه کش ها (مواد شیمیایی در نظر گرفته شده برای کشتن کنه ها) تنها یک گزینه واقعی برای تاسیسات تولید دام با مدیریت خوب است.

استفاده از سموم دامی مانند سایپرمترین 10 درصد دامی و استخرهای سم که دام ها از آن عبور می کنند برای از بین بردن کنه ها در بدن دام بسیار موثر است .

همچنین استفاده از ترکیبات سموم پیرتیروئیدی و فسفره به عنوان کنه کش بایستی برای سمپاشی ابقایی در سطوح طویله ها و محل نگهداری دام ها استفاده شود.

برای کسب اطلاعات بیشترمقالهسمپاشی کنه را مطالعه فرمایید .

همچنین در صورت مشاهده محل گزش با مطالعه مقاله تشخیص گزش کنه به راحتی از روی شگل گزش کنه را تشخیص دهید.

هیچ واکسنی به طور گسترده برای استفاده انسان یا حیوان وجود ندارد. در غیاب واکسن، تنها راه کاهش عفونت در افراد، افزایش آگاهی ازبیماری و روش های انتقال است .

کارگران کشاورزی و سایرین که با حیوانات کار می کنند باید از مواد دافع حشرات بر روی پوست و لباس های در معرض دید استفاده کنند. دافع حشرات حاوی DEET (N, N-diethyl-m-toluamide) موثرترین در دفع کنه ها هستند. پوشیدن دستکش و سایر لباس های محافظ توصیه می شود. همچنین افراد باید از تماس با خون و مایعات بدن دام یا انسان هایی که علائم عفونت را نشان می دهند، خودداری کنند. برای کارکنان مراقبت های بهداشتی مهم است که از اقدامات احتیاطی مناسب کنترل عفونت برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض شغلی استفاده کنند.

یک واکسن غیرفعال و مشتق از مغز موش علیه CCHF ساخته شده است و در مقیاس کوچک در اروپای شرقی استفاده می شود. با این حال، در حال حاضر هیچ واکسن ایمن و موثری برای استفاده انسان وجود ندارد. تحقیقات بیشتری برای ساخت این واکسن‌های بالقوه و همچنین تعیین اثربخشی گزینه‌های درمانی مختلف از جمله ریباویرین و سایر داروهای ضد ویروسی مورد نیاز است.
خظر مواجعه :
دامداران، کارگران دام و کارگران کشتارگاه در مناطق آندمیک در معرض خطر CCHF هستند. کارکنان مراقبت های بهداشتی در مناطق بومی در معرض خطر عفونت از طریق تماس محافظت نشده با خون و مایعات بدن عفونی هستند. افراد و مسافران بین المللی که با دام در مناطق بومی در تماس هستند نیز ممکن است در معرض قرار گیرند.

منابع :
https://www.cdc.gov/vhf/crimean-congo/index.html
https://www.who.int/health-topics/crimean-congo-haemorrhagic-fever#tab=tab_3